AsHaberAdana.Com ~ Adana'da Haberin Merkezi Adana Gündem – Adana Haberleri – Adana Büyükşehir Haberleri – Adana Haber Ajansı – Adana Gazetesi – As Haber Adana
İlgili Haberler
Kütüphaneye giriyorum.
Herkes suskun. Ama ortam hiç bu kadar gürültülü olmamıştı.
Masalarda kitaplar var; kapağı parlak, sayfaları işaretli. Fakat bu kitaplar bizi başka dünyalara çağırmıyor. Ne bir roman kahramanı bekliyor satır aralarında ne de bir düşünür, “dur ve düşün” diyor. Hepsi aynı dili konuşuyor: netler, denemeler, sıralamalar.
Eskiden kütüphaneler, zamanın yavaşladığı yerlerdi. İnsan bir kitabı eline aldığında acele etmezdi. Şimdi ise zaman, kütüphanenin içinde bile yarışıyor. Kronometreler çalışıyor, süreler tutuluyor, molalar planlanıyor. Sessizlik var ama huzur yok.
Birileri çıkıp diyor ki:
“Ne güzel, gençler kütüphanede.”
Doğru. Ama nasıl bir kütüphanede?
Bugün kütüphaneler, merakın değil mecburiyetin mekânı. Kimse keyfinden burada değil. Herkes bir eşiği aşmaya çalışıyor. YKS, LGS, KPSS… Harflerden oluşan bu soğuk kısaltmalar, raflardaki bütün kitaplardan daha baskın hâle gelmiş durumda.
Asıl mesele gençler değil. Onları suçlamak kolay, anlamak zor. Evde sessiz bir oda yoksa, dershane hayalse, masa bile lükse dönüşmüşse kütüphane son sığınak olur. Ama bu sığınak, aynı zamanda sistemin ayıbını örten bir perdeye dönüşür.
Bir zamanlar kütüphaneler sorularla doluydu.
Şimdi cevap anahtarlarıyla.
Okuma, düşünme, sorgulama… Bunlar “sınavdan sonra” yapılacak şeyler olarak erteleniyor. O “sonra” ise çoğu zaman hiç gelmiyor. Çünkü test çözerek büyüyen bir zihin, düşünmeyi riskli bir uğraş sanıyor.
En acısı da şu:
Kütüphanedeki sessizlik artık bilginin değil, kaygının sessizliği.
Kimse başını kaldırıp raflara bakmıyor. Çünkü raflar gelecek vaat etmiyor. Gelecek, optik formda.
Kütüphaneler dershaneye dönüştüyse burada kütüphaneyi değil, eğitimi sorgulamak gerekir. Çünkü bir toplum, kütüphanelerini sadece sınav kazanmak için kullanıyorsa, aslında çok daha büyük bir sınavı kaybediyordur: insan yetiştirme sınavını.
Belki de mesele şu soruda düğümleniyor:
Biz kütüphaneleri mi değiştirdik, yoksa hayallerimizi mi daralttık?
Ve cevap, sessizce test çözülen o masaların arasında duruyor.
